Myśl dnia

204

Wczoraj, przed zaśnięciem, ukazało mi się kilku zmarłych kapłanów. Jednego tylko znałam, inni zupełnie [byli mi] nieznani. Tylko po ornatach poznawałam, że to kapłani. Jeden odezwał się: „Ofiarujesz się za kapłanów, za nich pościsz i modlisz się, a o nas zapominasz? My potrzebujemy również ratunku, wsparcia, modlitwy i ofiary. Pamiętaj o nas, a my będziemy modlić się za ciebie, byś wytrwała na drodze ofiary i umartwienia, bo przez nie ulgę przynosisz walczącym na ziemi, cierpiącym w czyśćcu, a przede wszystkim chwałę oddajesz Bogu". Zdawało mi się, że na głowie jednego kapłana widniała korona. Zapytałam więc, co to znaczy. Odpowiedziano mi, że godność kapłańska jest wyższa niż królewska, a zatem przystoi im nosić koronę, i to potrójną. Teraz zauważyłam, że ta korona była istotnie złożona z trzech oddzielnych, lecz tworzących jedną całość, koron. Jedna dana im za godność kapłańską, za sprawowanie najświętszych tajemnic ołtarza. Druga - za godność pasterską, za prowadzenie dusz do Boga. Trzecia - za godność nauczycielską, za wykładanie Boskiej księgi Ewangelii, za nauczanie dusz o Boskiej prawdzie, żywocie i drodze. Ta korona jest dla kapłanów cierpiących w czyśćcu, do zmiłowań Pańskich, ale tylko za cenę modlitw i ofiar osób żyjących. „Gdy król uwalnia z więzienia lub niewoli, zwraca przede wszystkim uwagę na osoby wyżej postawione; ogląda się za tymi, którzy mogliby złożyć za nich okup, bo ceni ich godność. Bóg ma dla nas takie względy, lecz niewiele dusz pamięta o nas. Sądzą, że nam modlitw nie potrzeba, gdy tymczasem myśmy także byli ludźmi, potrzebujemy ratunku, pomocy i miłosierdzia od żyjących".

Fragmenty objawienia Jezusa i Maryi (1934-1939 r.) - S.B. siostra Leonia Nastał